Instalacje centralnego ogrzewania
Nasza firma zajmuje się montażem instalacji centralnego ogrzewania od 30 lat, zaczynaliśmy od tradycyjnych instalacji z rur spawanych następnie instalacje miedziane, oraz z rur pex. Dzisiaj oprócz tradycyjnych instalacji grzejnikowej wykonujemy nowoczesne instalacje płaszczyznowe, które są regulowane najwyższej jakości sterowaniem. Nasze instalacje mogą być zarządzane z każdego mobilnego urządzenia z dostępem do internetu.
Proponujemy Państwu bezpłatny kosztorys wykonania instalacji centralnego ogrzewania dostosowany do Państwa możliwości finansowych.
Wykonujemy ekonomiczne w budowie instalacje grzejnikowe z rur pex oraz komfortowe instalacje podłogowe z pełnym sterowaniem na życzenie klienta.
Nasza firma posiada sprzęt do wykonania instalacji z większości materiałów dostępnych na rynku od zgrzewarek po zaciskarki rur ze stali węglowej.
Poniżej opis instalacji oraz materiałów z jakich wykonujemy instalacje.
Przedstawiamy też różnice między tradycyjnym ogrzewaniem grzejnikowym a płaszczyznowym.
Ogrzewanie podłogowe od grzejnikowego różni się przede wszystkim tym, że inny jest sposób oddawania ciepła, niższe są temperatury wody grzewczej (ok. 40 st. C), wyższy natomiast komfort, jeśli chodzi o ogrzewanie pomieszczeń. Dzięki niskiej temperaturze wody grzewczej, używa się tu pompy ciepła, kotła kondensacyjnego i osiąga tym samym wysoką sprawność źródła ciepła, co przekłada się na koszty ogrzewania. Można również stosować tradycyjne kotły na paliwo stałe ale wymuszają montaż drogiej armatury obniżającej temperaturę,nie tracąc nic na komforcie cieplnym z racji tego, jak duża jest powierzchnia grzewcza, można zaoszczędzić rocznie blisko 10 proc. energii. Co ważne, popularną „podłogówkę” można wykorzystać również do ochłodzenia domu w czasie letnich miesięcy.
Grzejniki mogą mieć małe rozmiary, takie są najczęściej w przypadku, gdy temperatura wody grzewczej wynosi ok. 70 st. C. Ta temperatura może być niższa, jednak oznacza to większy grzejnik lub nawet kilka urządzeń. Tak samo jak „podłogówka”, grzejnik może współpracować z kotłem kondensacyjnym czy pompą, ale ich sprawność nie będzie już taka sama. w odróżnieniu od ogrzewania podłogowego oddają znaczną część ciepła przez konwekcję, czyli przepływ powietrza (nawet 90 proc.), a tylko blisko 10 proc. przez promieniowanie. Ten drugi sposób ogrzewa pomieszczenie w 70 proc. przez promieniowanie cieplne, a w 30 proc. przez konwekcję. Dzięki temu przy ogrzewaniu podłogowym nie ma takiej cyrkulacji kurzu w pomieszczeniu, co jest istotne, gdy domownikami mają być alergicy.
INSTALACJE Z RUR MIEDZIANYCH
Niewątpliwie lepszym materiałem na instalacje wodne niż stal jest miedź. Miedź jest odporna na temperaturę, ciśnienie i promieniowanie ultrafioletowe. Nie ulega starzeniu. Rury z niej stawiają znikomy opór hydrauliczny, mogą więc mieć małą średnicę; daje to oszczędność materiału i miejsca, instalację łatwo się umieszcza pod tynkiem dlatego dobrze się sprawdzają np. jako gałązki odchodzące od pionów zimnej i ciepłej wody. w odróżnieniu od niektórych tworzyw nie dochodzi w niej do przenikania (dyfuzji) tlenu co bardzo ważne jest przy instalacjach c.o. Montaż jest prosty i szybki, stanowisko pracy niewielkie. Instalacja z miedzi nie zarasta kamieniem. Bardzo ważne: miedź hamuje rozwój bakterii (w tym bardzo groźnych Legionella) i glonów, które najczęściej występują w rurach z tworzyw sztucznych. Cena materiału o 40% przewyższa cenę stali, ale koszt robocizny jest o 30% niższy, a trwałość co najmniej czterokrotnie większa (50 do 100 lat!). Rury miedziane są mało odporne na zarysowania. Dlatego instalację miedzianą musimy dobrze chronić przed przedostaniem się do niej drobnych cząstek stałych, jak piasek, zaprawa murarska, drobiny rdzy. Na wejściu do niej powinno zakładać się filtr siatkowy o oczkach nie większych niż 80ľm (0,08 mm). Rury miedziane są wprawdzie odporne na działanie ciepłej i zimnej wody, ale mogą korodować, jeśli woda jest miękka i zawiera duże ilości agresywnego dwutlenku węgla. w Polsce ograniczenia w stosowaniu instalacji z miedzi dotyczą głównie terenów górskich, gdzie woda jest zwykle miękka. Korozję może powodować również wbudowanie w instalację z miedzi na przykład baterii czy urządzeń ze stali ocynkowanej lub aluminium. Rury miedziane są produkowane w trzech odmianach: twarde, półtwarde i miękkie. - Rury miękkie daje się bez większych problemów profilować, co znacznie zmniejsza liczbę połączeń i skraca czas wykonania instalacji. Takich rur używa się głównie na długich odcinkach instalacji układanych pod podłogą (ogrzewanie podłogowe), podłączania grzejników lub do instalacji wodnych prowadzonych w posadzce. Są najmniej odporne na uszkodzenia mechaniczne i nie powinny być łączone za pomocą złączek skręcanych. - Rury półtwarde są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne od miękkich, ale można je łatwo giąć za pomocą giętarek lub sprężyn wewnętrznych, pod warunkiem, że są one odpowiednich wymiarów. - Rury twarde, dostępne w odcinkach do 6 m, nie nadają się do gięcia. Każda zmiana kierunku rury wymaga zastosowania odpowiedniej kształtki, którą łączy się z rurą metodą lutowania lub na zacisk. Są najbardziej wytrzymałe mechanicznie, dlatego używa się ich w narażonych na uszkodzenie odcinkach instalacji c.o., zimnej i ciepłej wody użytkowej prowadzonych w bruzdach lub bezpośrednio na ścianie. Twarde rury miedziane doskonale nadają się na orurowanie w obrębie kotłowni. Używa się ich również często do modernizacji starych instalacji, w których zastępują stare rury stalowe. Zestaw łączników jest bardzo obszerny. Charakterystyczne dla tego materiału są zaokrąglenia. i tak np. oprócz zwykłych kolanek wytwarza się łuki, o łagodniejszym przejściu między ramionami, dzięki czemu przepływ wody załamuje się mniej gwałtownie. Podstawowym sposobem łączenia elementów z miedzi jest lutowanie. w niektórych punktach instalacji, głównie przy podłączeniach do urządzeń końcowych lub podłączeniu do instalacji wykonanych z innych materiałów (ze stali lub tworzyw sztucznych) stosuje się także połączenia gwintowane. Łączniki jeszcze innego rodzaju - zaciskowe - są bardzo łatwe w stosowaniu nawet dla amatorów. w przypadku niewielkiego systemu, w którym wyższy koszt nie ma istotnego znaczenia, możemy je stosować w całej instalacji.
INSTALACJE Z RUR ZE STALI WĘGLOWEJ
System ze stali węglowej to kompletny system instalacyjny, w skład którego wchodzą rury i kształtki wykonane z stali węglowej zewnętrznie ocynkowanej. Zastosowana w Systemie technologia zaciskowa pozwala na szybkie i pewne wykonywanie połączeń poprzez zaprasowywanie złącz przy pomocy ogólnodostępnych zaciskarek, eliminując proces gwintowania lub spawania poszczególnych elementów. Pozwala to na bardzo szybki montaż instalacji nawet przy zastosowaniu rur i kształtek dużych średnic. Ze względu na specyfikę materiałową oraz duży zakres średnic. System przeznaczony jest do budowy kompletnych, wewnętrznych, ciśnieniowo zamkniętych instalacji centralnego ogrzewania szczególnie w budownictwie wielorodzinnym i użyteczności publicznej. z uwagi na prosty, szybki, a przede wszystkim bezpieczny montaż bez użycia palników, szczególnie zalecany jest do stosowania w przypadku wymiany starych, stalowych skorodowanych instalacji grzewczych.
Zalety:
Szybki i łatwy montaż dzięki technice „Press” czas montażu rur i kształtek został zredukowany co najmniej dwukrotnie w porównaniu do tradycyjnych systemów stalowych łączonych metodą spawania lub gwintowania. bezpieczeństwo i niezawodność Montaż odbywa się bez użycia otwartego ognia, co ma duże znaczenie przy wymianach starych instalacji grzewczych w budynkach wielorodzinnych.
Ze względu na szeroki zakres średnic (12 - 108 mm), kompletność oferty, wysoką jakość, atrakcyjną cenę oraz walory eksploatacyjne i techniczne (możliwość prowadzenia rurociągów po starych trasach) system szczególnie nadaje się do zastosowania w modernizacjach instalacji grzewczych. wysoka estetyka i odporność na korozję Instalacje wykonane w systemie zaciskowym charakteryzują się estetycznym wyglądem i mogą być stosowane bez dodatkowych powłok malarskich. Instalacja złożona ze standardowych elementów systemu będzie doskonale komponować się z każdym rodzajem pomieszczeń. wysoka wytrzymałość mechaniczna Zabezpiecza instalację, szczególnie w pomieszczeniach ogólnodostępnych, przed różnego rodzaju skutkami wandalizmu. z tego też względu system jest predysponowany do stosowania w obiektach użyteczności publicznej, takich jak szkoły, centra handlowe, kina, hale wystawiennicze, które są szczególnie narażone na tego typu działania. odporność na wysokie ciśnienie i temperaturę Dzięki wykorzystaniu techniki montażu zaciskowego, zastosowaniu profesjonalnych narzędzi zaciskowych oraz wysokiej jakości O-ringów uszczelniających możliwa jest praca systemu przy ciśnieniu do 16 bar i temperaturze do 200°C. minimalizacja strat ciśnienia.Dzięki specjalnej konstrukcji kształtek (końcówki w kształcie kielicha) minimalizowane jest zjawisko przewężenia średnicy w miejscu połączenia rury z kształtką, co skutkuje mniejszymi stratami ciśnienia, zapewniając optymalne przepływy medium w całej instalacji.
INSTALACJE Z TWORZYW SZTUCZNYCH
Obecnie coraz większą popularność zyskują instalacje z tworzyw sztucznych. w rurach z tworzyw sztucznych nie występuje korozja i nie powstaje kamień kotłowy. Rury z tworzyw nie przenoszą drgań, tłumią wibrację i szumy powstające w instalacji. Są obojętne chemicznie, nie wchodzą więc w reakcję z wodą i zawartymi w niej związkami. Nie mają też wpływu na smak, barwę i zapach wody. Rury z tworzywa są lekkie. Łatwo je transportować. Wykonanie połączeń jest stosunkowo łatwe i trwa bardzo krótko wymaga tylko czasami dosyć drogich zgrzewarek lub zaciskarek.
W przeciwieństwie do sztywnych rur miedzianych lub stalowych wymagają jednak lepszego zamocowania do ścian, bo pod wpływem wysokiej temperatury w instalacji ciepłej wody lub c.o. mogą ulec odkształceniu Posiadają też bardzo dużą odkształcalność wzdłużną, dlatego na dłuższych odcinkach wymagają kompensacji.
STAL
Podstawowym materiałem do niedawna, z którego się wykonywało instalacje wodne, była u nas stal, która ma bardzo dużą wytrzymałość mechaniczną. Uwalnia to m.in. od konieczności gęstego rozmieszczenia punktów mocowania rur. Niewątpliwą zaletą stali jest jej odporność na wysokie temperatury oraz to, że odznacza się względnie małą rozszerzalnością cieplną. Jest jednak ciężka i podatna na korozję. Dobrze przewodzi ciepło, woda w takich rurach szybko stygnie. Sprężysta, dobrze przenosi dźwięki. Ma powierzchnię chropowatą, co sprzyja odkładaniu osadów i szybkiemu zmniejszeniu wewnętrznego przekroju rur ("zarastaniu" instalacji). Elementy instalacji stalowych łączy się na gwint lub przez spawanie. Do instalacji grzewczych stosuje się rury ze stali "czarnej", niezabezpieczonej przed korozją. Można je, bowiem łączyć przez spawanie oraz wyginać na gorąco, co znacznie upraszcza prowadzenie instalacji. Jednakże do spawania stali potrzebna jest bardzo wysoka temperatura, którą można uzyskać tylko przy pomocy specjalnych palników acetylenowo - tlenowych. Spawanie pozwala też uniknąć części złączek. Te zaś zwiększają opór przewodów. Ma to szczególne znaczenie przy tradycyjnych instalacjach c.o. z przepływem konwekcyjnym. Do wody użytkowej ta stal się nie nadaje - z powodu podatności na korozję. Do instalacji wody użytkowej nadają się tylko rury cynkowane (stal "biała"). Ich z kolei nie można stosować do instalacji grzewczej. Już bowiem w temperaturze powyżej 60°C warstewka cynku traci właściwości ochronne. Rur ze stali cynkowanej nie wolno spawać ani wyginać na gorąco. Duże jest więc zużycie złączek, znaczny nakład pracy i większe opory przepływu. Dziś w budownictwie jednorodzinnym stal wychodzi już z użycia. Sam materiał jest wprawdzie o kilkadziesiąt procent tańszy niż nowoczesne alternatywne, ale ciężar oraz trudności, jakie sprawia obróbka powodują, że robocizna jest prawie półtorakrotnie droższa niż w przypadku innych materiałów. Co gorsza, stal jest niezbyt trwała. Na trwałość instalacji ze stali wpływ ma przede wszystkim jakość przesyłanej wody. Rury stalowe są podatne na korozję, którą powodują zawarte w wodzie: tlen, dwutlenek węgla oraz rozpuszczone związki mineralne. Jony wapnia i magnezu bardzo łatwo osadzają się na ściankach rur stalowych, które nie są gładkie, tylko chropowate. Tak tworzy się kamień kotłowy. Awarie spowodowane skorodowaniem instalacji zdarzają się już po kilku latach. Całkowita zaś wymiana bywała konieczna już po dziesięciu latach.